Nasza Loteria NaM - pasek na kartach artykułów

Jan Paweł II: Pontyfikat wiary, nadziei i miłości [ZDJĘCIA]

Edward Gigilewicz
Karol Józef Wojtyła urodził się 18 maja 1920 roku
Karol Józef Wojtyła urodził się 18 maja 1920 roku fot. EAST NEWS
Papież Polak niezmiennie i zawsze wyrażał gotowość niesienia pomocy wszystkim ludziom - bez względu na ich przynależność religijną, narodową czy wyznawany światopogląd. Jego postawa - otwartego głoszenia prawdy i piętnowania wszelkich przejawów zła, prezentowana podczas tego całego i długiego pontyfikatu - zjednała mu wielu zwolenników i sympatyków na całym świecie - pisze Edward Gigilewicz.

W okresie wielkiego skoku technologicznego, gdy cały świat ulegał procesom technicyzacji i globalizacji, ideologie zwyciężyły prawdę, a szerzący się materializm zanegował wszelkie wartości duchowe, żył Jan Paweł II, który miał odwagę ogłosić prymat ducha nad materią, godności nad majątkiem, prawdy nad fałszem i sam żył według tych wskazań, stając się prawdziwym humanistą przełomu II i III tysiąclecia.

Karol Józef Wojtyła urodził się 18 maja 1920 roku w Wadowicach. Jego rodzicami byli Karol - pod- porucznik armii austriackiej, oraz Emilia z Kaczorowskich. Spokojny byt Karola i jego jedynego brata Edmunda został zachwiany w 1929 roku, gdy wskutek zapalenia mięśnia sercowego zmarła ich matka. Odtąd Karol pozostawał jedynie pod opieką ojca.

Po ukończeniu szkoły elementarnej w Wadowicach w 1930 roku podjął naukę w miejscowym gimnazjum. W 1932 roku boleśnie odczuł śmierć brata, który będąc lekarzem, zmarł na płonicę zarażając się podczas opieki nad chorymi. W młodości Karol zainteresował się turystyką oraz sportem (należał do Towarzystwa Gimnastycznego "Sokół"), uczestniczył w życiu teatralnym Wadowic, był członkiem Sodalicji Mariańskiej oraz Katolickiego Stowarzyszenia Młodzieży Męskiej. Jako ministrant niemal codziennie służył do mszy w miejscowym kościele parafialnym.

Jesienią 1938 roku przeniósł się razem z ojcem do Krakowa, gdzie rozpoczął studia polonistyczne na Uniwersytecie Jagiellońskim. Wybuch wojny i zamknięcie uniwersytetu uczyniły z młodego studenta polonistyki robotnika kamieniołomów w Zakrzówku koło Krakowa. W 1941 roku dzięki staraniom przyjaciół Karol Wojtyła został przeniesiony do lżejszej pracy w zakładach chemicznych w Borku Fałęckim, gdzie Niemcy prowadzili produkcję sody oczyszczonej.

W 1942 roku, będąc nadal pracownikiem tych zakładów, rozpoczął studia w tajnym seminarium duchownym, zorganizowanym w rezydencji abpa A.S. Sapiehy. Nawet jego najbliżsi koledzy nie zdołali się zorientować, że Karol Wojtyła obrał wówczas drogę powołania kapłańskiego. Realizując obowiązki zawodowe i działalność w konspiracyjnym teatrze, był studentem tajnego Wydziału Teologicznego UJ. Po wojnie kontynuował te studia i już wkrótce uzyskał tytuł magistra teologii. Przedmiotem jego pracy magisterskiej była duchowość św. Jana od Krzyża. Już wówczas dostrzeżono jego zainteresowania naukowe, dzięki czemu został zatrudniony jak asystent na Wydziale Teologicznym UJ.

* SPECJALNY SERWIS PAPIESKI - TYLKO W DZIENNIKU ZACHODNIM

* CZYTAJ NAJNOWSZE WIADOMOŚCI Z PRZYGOTOWAŃ DO UROCZYSTOŚCI BEATYFIKACJI JANA PAWŁA II

* ZOBACZ ARCHIWALNE FILMY Z PAPIEŻEM JANEM PAWŁEM II

1 XI 1946 roku przyjął święcenia kapłańskie, a mszę prymicyjną odprawił w krypcie św. Leonarda w katedrze na Wawelu. Termin świeceń został przyśpieszony o pół roku, gdyż arcybiskup Sapieha skierował przyszłego błogosławionego na studia na uniwersytecie Angelicum w Rzymie, gdzie musiał się stawić w ostatnich dniach listopada 1946 roku.

Studia zagraniczne dały mu możliwość poznania całej Italii, a także innych krajów europejskich. Jako baczny obserwator życia społecznego zdobył wiele doświadczeń, które pomogły mu zrozumieć potrzeby współczesnego świata. Studia na Angelicum uwieńczył uzyskaniem w 1948 roku doktoratu z teologii na podstawie rozprawy "Zagadnienie wiary w dziełach św. Jana od Krzyża". Tytuł ten został następnie nostryfikowany na Wydziale Teologicznym UJ.

Po powrocie do kraju został wikariuszem w Niegowici koło Gdowa, a następnie w parafii św. Floriana w Krakowie. Pełniąc posługę duszpasterską kontynuował badania naukowe z zakresu etyki chrześcijańskiej. W 1953 r. przygotował rozprawę habilitacyjną pt. "Ocena możliwości zbudowania etyki chrześcijańskiej przy założeniach systemu Maksa Schellera". Przewód habilitacyjny Karola Wojtyły należał do ostatnich zrealizowanych na Wydziale Teologicznym UJ, przed jego zamknięciem przez władze komunistyczne.

Po uzyskaniu tytułu doktora habilitowanego podjął wykłady w seminarium duchownym w Krakowie oraz rozpoczął współpracę z Wydziałem Filozofii Chrześcijańskiej KUL, gdzie początkowo miał zajęcia zlecone, a w 1957 roku został kierownikiem katedry etyki. Na tym stanowisku pozostawał aż do swojego wyboru na papieża (z tytułem docenta, gdyż nigdy nie wystawiono wniosku do władz państwowych o przyznanie mu tytułu profesora). Pracę naukową na KUL-u godził z obowiązkami duszpasterskimi i administracyjnymi w archidiecezji krakowskiej.

W Krakowie już na początku lat pięćdziesiątych był znanym kaznodzieją i spowiednikiem. Prowadził także aktywną działalność odczytową, m.in. uczestniczył w licznych sympozjach naukowych, zarówno poświęconych problematyce filozoficznej, jak i teologicznej oraz społecznej. Dzięki temu stawał się osobą coraz bardziej znaną w świecie nauki polskiej i w życiu Kościoła. Szczególną popularnością cieszył się w środowisku młodzieży akademickiej - i to zarówno Lublina, jak i Krakowa. Nazywany przez młodych "wujkiem" (w celu ukrycia faktu udziału księdza w obozach młodzieżowych) uczestniczył w licznych wyprawach turystycznych, zwłaszcza kajakowych. Właśnie podczas wakacji spędzanych z młodzieżą na Mazurach otrzymał wiadomość o mianowaniu go biskupem.

* SPECJALNY SERWIS PAPIESKI - TYLKO W DZIENNIKU ZACHODNIM

* CZYTAJ NAJNOWSZE WIADOMOŚCI Z PRZYGOTOWAŃ DO UROCZYSTOŚCI BEATYFIKACJI JANA PAWŁA II

* ZOBACZ ARCHIWALNE FILMY Z PAPIEŻEM JANEM PAWŁEM II

8 lipca 1958 roku - decyzją papieża Piusa XII - został mianowany biskupem tytularnym Ombi i wyznaczony na biskupa pomocniczego w archidiecezji krakowskiej. Był wówczas najmłodszym członkiem episkopatu polskiego - miał 38 lat! Konsekracja biskupia odbyła się 28 września 1958 roku w katedrze krakowskiej. Do obowiązków Wojtyły jako biskupa pomocniczego należał całokształt spraw administracyjnych archidiecezji, gdyż jednocześnie objął funkcję wikariusza generalnego diecezji. Od pierwszej sesji II Soboru Watykańskiego, rozpoczętego 11 października 1962 r., uczestniczył we wszystkich sesjach soborowych, wielokrotnie zabierając głos na posiedzeniach plenarnych. Jeszcze podczas trwania obrad soborowych 13 stycznia 1964 roku papież Paweł VI wyznaczył Wojtyłę na następcę zmarłego metropolity krakowskiego abpa Eugeniusza Baziaka. Ingres do Katedry Wawelskiej odbył 8 marca 1964.

Karol Wojtyła jako arcybiskup krakowski był prekursorem nowoczesnego duszpasterstwa, koncentrującego się na rodzinie chrześcijańskiej. Przepełniony duchem Soboru Watykańskiego II podjął także wiele inicjatyw służących intensyfikacji apostolatu świeckich. Zadbał także o rozwój wyższego szkolnictwa katolickiego, którego zadaniem miały być, poza funkcją kształcenia duchowieństwa, także kształcenie inteligencji świeckiej. W tym celu, pokonując liczne trudności administracyjne wynikające z niechęci władz państwowych wobec takich inicjatyw, doprowadził do utworzenia w 1964 roku w Krakowie Papieskiego Wydziału Teologicznego, który kontynuował tradycje zlikwidowanego przez władze komunistyczne Wydziału Teologicznego UJ.

W episkopacie Polski należał do rzeczników otwartości Kościoła polskiego wobec innych episkopatów europejskich i przełamywania izolacji Kościoła polskiego w Europie, do czego konsekwentnie starały się doprowadzić władze państwowe. Był jednym z inicjatorów słynnego orędzia episkopatu polskiego do biskupów niemieckich, wystosowanego z okazji jubileuszu Tysiąclecia Chrztu Polski 1966, w którym biskupi polscy zwrócili się do episkopatu Niemieckiej Republiki Federalnej z propozycją nawiązania obustronnego dialogu kościelnego. List ten zapoczątkował serię ataków prasowych na osobę arcybiskupa krakowskiego, w którym władze komunistyczne z obawą zaczęły dostrzegać kandydata na duchowego przywódcę narodu i w tej roli następcę prymasa Stefana Wyszyńskiego. Cała jednak nagonka wzmocniła tylko pozycję Wojtyły w Kościele polskim, czemu też sprzyjało przyznanie mu 29 maja 1967 r. przez papieża Pawła VI godności kardynalskiej.

Dzięki temu kardynał Karol Wojtyła zaczął dość często bywać w Rzymie, stając się postacią coraz bardziej znaną i poważaną w Kurii Rzymskiej i kolegium kardynałów. Ceniono go już wówczas za umiejętność precyzyjnego formułowania nauki katolickiej, jasność wykładu, piękną formę i głębię głoszonych homilii. Taki właśnie charakter miały m.in. rekolekcje wielkopostne wygłoszone przez niego w Watykanie w 1976 roku pod hasłem: "Znak, któremu sprzeciwiać się będą".

* SPECJALNY SERWIS PAPIESKI - TYLKO W DZIENNIKU ZACHODNIM

* CZYTAJ NAJNOWSZE WIADOMOŚCI Z PRZYGOTOWAŃ DO UROCZYSTOŚCI BEATYFIKACJI JANA PAWŁA II

* ZOBACZ ARCHIWALNE FILMY Z PAPIEŻEM JANEM PAWŁEM II

Według wielu znawców spraw watykańskich, właśnie te rekolekcje miały największy wpływ na pozyskanie wielu kardynałów dla jego kandydatury na papieża. Wkrótce - po krótkim pontyfikacie Jana Pawła I - 16 października 1978 roku został wybrany na papieża. Zapowiedzią kontynuowania reform Kościoła, rozpoczętych przez jego poprzedników (Jana XXIII, Pawła VI i Jana Pawła I), były imiona, które przyjął: Jan Paweł II. Rządy na Stolicy Apostolskiej objął jako pierwszy papież spoza Włoch od pontyfikatu Hadriana VI (1522-1523) i pierwszy w dziejach Słowianin.

Podczas swoich rządów na Stolicy Piotrowej Jan Paweł II wypracował nowy obraz Stolicy Apostolskiej, która stała się odtąd instytucją rzeczywiście zaangażowaną w problemy całego świata i nie ograniczającą się jedynie do zagadnień wewnątrzkościelnych.

Papież Polak niezmiennie i zawsze wyrażał gotowość niesienia pomocy wszystkim ludziom - bez względu na ich przynależność religijną, narodową czy wyznawany światopogląd. Jego postawa otwartego głoszenia prawdy i piętnowania wszelkich przejawów zła, prezentowana podczas całego pontyfikatu, zjednała mu wielu zwolenników na całym świecie. Jednocześnie papież - jako niezłomny głosiciel prawdy i obrońca wartości humanitarnych - stawał się realnym zagrożeniem dla istniejących w świecie systemów totalitarnych. Dlatego właśnie jego bezpieczeństwo, niemal od samego początku pontyfikatu, było poważnie zagrożone.

Mimo rosnących niebezpieczeństw papież niezłomny w głoszeniu prawdy i konsekwentny w realizowaniu idei bliskiego kontaktu z wiernymi, nie pozwolił zamknąć się w murach Watykanu. Kula zamachowcy dosięgła go podczas audiencji na placu św. Piotra 13 maja 1981 r. Ciężko ranny w wyniku postrzału nigdy nie odzyskał już pełnej sprawności. Nie zrezygnował jednak z podjętej misji odważnego głoszenia Ewangelii na całym świecie. Zamach ten wpłynął znacząco na sposób organizowania spotkań publicznych z udziałem papieża, które odtąd zostały objęte szczególnymi środkami ostrożności.

* SPECJALNY SERWIS PAPIESKI - TYLKO W DZIENNIKU ZACHODNIM

* CZYTAJ NAJNOWSZE WIADOMOŚCI Z PRZYGOTOWAŃ DO UROCZYSTOŚCI BEATYFIKACJI JANA PAWŁA II

* ZOBACZ ARCHIWALNE FILMY Z PAPIEŻEM JANEM PAWŁEM II

Mimo pogarszającego się z upływem lat stanu zdrowia nie ograniczył swojej aktywności - był zawsze tam, gdzie na niego czekano, by nieść słowa otuchy i pocieszenia. Realizując ideę apostolatu światowego, Jan Paweł II pielgrzymował do wspólnot religijnych (nie tylko katolickich), rozsianych po całym świecie, a podróże apostolskie stały się istotnym rysem jego pontyfikatu i przyniosły mu miano Papieża Pielgrzyma. Do Polski pielgrzymował w latach: 1979, 1983, 1987, 1991, 1995, 1997, 1999, 2002. Podczas długiego pontyfikatu Jana Pawła II szczególnym wydarzeniem medialnym stały się obchody Wielkiego Jubileuszu - 2000 lat chrześcijaństwa.

Dzięki otwartości papieża na nowe formy przekazu powstał swoisty nowy apostolat, dostosowany do potrzeb człowieka XXI wieku, korzystającego z nowych form i technik komunikacji, ale jak wielokrotnie wskazywał to Jan Paweł II, człowiek w swoich tęsknotach niezmiennie potrzebuje tych samych wartości - wiary, nadziei i miłości. Domagał się, by postęp techniczny wykorzystywać do jeszcze lepszego i jeszcze pełniejszego szerzenia tych właśnie wartości na całym świecie.

W przededniu beatyfikacji Jana Pawła II często zastanawiamy się: komu i jakim wartościom będzie w sposób szczególny patronował nowy błogosławiony w panteonie Świętych Pańskich? Swoją postawą, działaniem, sposobem myślenia bez wątpienia zasłużył na tytuł błogosławionego humanisty i patrona wszystkich osób kochających ludzi.

* SPECJALNY SERWIS PAPIESKI - TYLKO W DZIENNIKU ZACHODNIM

* CZYTAJ NAJNOWSZE WIADOMOŚCI Z PRZYGOTOWAŃ DO UROCZYSTOŚCI BEATYFIKACJI JANA PAWŁA II

* ZOBACZ ARCHIWALNE FILMY Z PAPIEŻEM JANEM PAWŁEM II

emisja bez ograniczeń wiekowych
Wideo

Powrót reprezentacji z Walii. Okęcie i kibice

Dołącz do nas na Facebooku!

Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!

Polub nas na Facebooku!

Kontakt z redakcją

Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?

Napisz do nas!

Polecane oferty

Materiały promocyjne partnera
Wróć na slaskie.naszemiasto.pl Nasze Miasto